Gisteren namen twee erkende rivalen het weer eens tegen elkaar op.
Voorwaarts tegen SV Twello.
Ooit een wedstrijd drie meer dan drieduizend liefhebbers naar de Kerklaan trok.
Een aantal spelers van gisteren, bij beide elftallen, waren destijds actief in die geweldige ambiance.
Toen ging het nog ècht ergens om. Zaten er scherpe randjes aan de tweedstrijd.
Inmiddels is de coulisse wel wat anders geworden.
Wat bleef is de tweedstrijd tussen Voorwaarts 1 en SV Twello 1.
Alleen hebben we het nu over de eerste Veteranenelftallen.
Wat ook bleef is de wil om deze wedstrijd vooral niet te verliezen.
Het blijft een derby hè….
Wat verdween is de grote publieke belangstelling.
Voor een handvol toeschouwers werd er op een winderig sportpark De Laene afgetrapt voor de burenruzie.
Nog een geluk trouwens dat het duel niet aan de Zuiderlaan afgewerkt werd.
Dan waren er meerdere spelers zo richting Welkoop gewaaid….
Wat ook is verdwenen zijn de scherpe randjes.
Wel willen winnen, maar wel binnen sportieve grenzen.
En zo ontspon zich een leuke wedstrijd, waarin Voorwaarts in de eerste helft de felle wind pal in de rug had.
Mede hierdoor kreeg Twello del bal maar lastig weg achterin, en was Voorwaarts de bovenliggende partij.
De “Roomsen” waren dreigend, maar tot heel veel kansen kwam het niet
Er was een ietwat lompe overtreding van Dirk Booij voor nodig om de ban te breken:
Spits Alphons Oosterwegel schoot de terecht toegekende strafschop feilloos binnen:1-0
Twello kon er aanvallend weinig tegenover stellen, al greep de oranje defensie nog een keer goed in toen SV Twello besluiteloos bleef voor de neus van doelman Ronald Hafkamp.
Met een op zich verdiende 1-0 voorsprong werd er genoten van een kop thee.
De tweede helft gaf een wat ander spelbeeld te zien.
Anders dan Voorwaarts in de eerste helft zette Twello, nu met de felle wind in de rug, veel eerder druk.
Ook Voorwaarts had het daardoor lastig om te voetballen van achteruit.
De ploeg werd teruggedrongen, maar verdedigde collectief meer dan prima.
Twello had veel balbezit, maar echt dreigend werden de gasten eigenlijk zelden.
Voorwaarts wel. Het kreeg in de eerste paar minuten na rust twee grote kansen om het duel al snel te beslissen.
Helaas liet de thuisploeg de kansen onbenut, waardoor het lang spannend bleef.
Haffie kreeg een paar schoten uit de tweede lijn en een paar corners te verwerken, maar dat was het eigenlijk wel, wat de aanvalsdrift van Twello betreft.
Langzaam maar zeker kwam Voorwaarts steeds meer aan voetballen toe, vooral door een veel en slim lopende Edwin Blankhorst, en door Voorwaarts’ prima verdedigingscentrum, met sterkhouders René Berendsen en Martin Ribbink.
Het was laatstgenoemde die vlak voor tijd tekende voor de 2-0. Wedstrijd beslist.
Hard gewerkt, zelf de beste kansen gehad, en verdiend gewonnen.
Mokkende Twello-spelers mompelden na afloop dat ze “hier nooit hadden hoeven verliezen”
Begrijpelijk. Maar Voorwaarts wilde collectief net even wat grager, gisterochtend.
Was net even gedrevener.
En zo kan “disse kante van de Wètering” de komende tijd weer met opgeheven hoofd het dorp inlopen.
